زندگی بال و پری دارد با وسعت مرگ

پرشی دارد به اندازه عشق ......

من این شعر سهراب را می پرستم و مخصوصا

زندگی سوت قطاری است که در خواب پلی می پیچد

                این هم نظر دوست عزیزم سعید :

زندگی آب خوشگواری نیست...
زندگی آب باران نیست...
آب زندگی پاک نیست...
پس چرا زندگی آبتنی کردن در حوضچه اکنون است؟
اکنون و اکنون و اکنون...

  ولی چرا ؟ چرا زندگی اون رویای کودکی نیست؟ سعید نمی دانم نظر تو درست یا سهراب؟

اینم بلاگ سعید:                  http://yohahahaha.blogsky.com